Loden baren als exportproduct uit het vrije Germanië
Deze vondsten werden eerst aangezien voor weefgewichten. Dat is begrijpelijk, omdat ze qua vorm overeenkomen met weefgewichten van aardewerk: trapeziumvormig, dus met een (ongeveer) rechthoekige basis die naar boven toe licht taps toeloopt. Maar deze objecten zijn gemaakt van lood en wegen met 140-270 gram veel te veel voor weefgewichten. Het blijken dan ook loden baren uit de Romeinse tijd te zijn. Deze baren komen niet uit een Romeinse mijn, maar zijn van Germaanse productie.
De productie werd door de Germanen opgestart nadat de Romeinen zich hadden teruggetrokken uit de gebieden ten oosten van de Rijn. Dit volgde op de desastreuze Varus-slag in 9 na Chr., waarbij de Germanen drie Romeinse legioenen volledig vernietigden.
In diverse nederzettingen rond Soest (Westfalen, Duitsland) werd lood in grote hoeveelheden tot deze baren verwerkt. Het merendeel was bestemd voor export, aangezien de Germanen zelf nauwelijks lood gebruikten. De productie van loden baren in de regio Soest lijkt tegen het einde van de 1e eeuw na Chr. te zijn gestopt. Dit wordt in verband gebracht met de Romeinse verovering van de provincie Brittannië in 43 na Chr., waar in de decennia daarna meerdere nieuwe mijnen door de Romeinen zijn geopend. Het lood werd in grote baren naar het continent verscheept, wat waarschijnlijk de markt voor de Germaanse bewoners van Soest en omstreken heeft verstoord.
Wil jij meer weten over deze bijzondere vondst? Kijk dan snel verder in de PAN-database.
Bijdragers
Periodespecialist bij PAN
Stefanie Hoss
Dit is een verhaal van
